3-مطهرین (پاکی خواهان)
گروه دیگری از کسانی که خداوند دوستشان دارد  مطابق با آیه ی شریفه  108سوره مبارکه توبه ، مطهرین (پاکی خواهان )می باشند .

لاَ تَقُمْ فِیهِ أَبَدًا لَّمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَى مِنْ أَوَّلِ یَوْمٍ أَحَقُّ أَن تَقُومَ فِیهِ فِیهِ رِجَالٌ یُحِبُّونَ أَن یَتَطَهَّرُواْ وَاللّهُ یُحِبُّ الْمُطَّهِّرِینَ «هرگز در آن جا مایست چرا که مسجدى که از روز نخستین بر پایه تقوا بنا شده سزاوارتر است که در آن [به نماز] ایستى [و] در آن مردانى‏ اند که دوست دارند خود را پاک سازند و خدا کسانى را که خواهان پاکى‏ اند دوست مى‏ دارد .»
البته منظور از پاکی ،هم پاکیزگی ظاهر از آلودگیها و کثافات است و هم پاکی باطنی ( تهذیب نفس و پاکسازی آثار شرگ و گناه) است .

مطهرین در تفسیر نمونه:
در اینکه منظور از این پاکیزگى ، پاکیزگى ظاهرى و جسمانى یا معنوى و باطنى است ، در میان مفسران گفتگو است ، در روایتى که در تفسیر ((تبیان )) و ((مجمع البیان )) در ذیل این آیه از پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) نقل شده چنین مى خوانیم که به اهل مسجد قبا فرمود ((ماذا تفعلون فى طهرکم فان الله تعالى قد احسن علیکم الثناء، قالوا نغسل اثر الغائط)): ((شما به هنگام پاک ساختن خود چه کارى انجام مى دهید که خداوند این چنین شما را مدح کرده است ؟ گفتند ما اثر مدفوع را با آب مى شوئیم )). روایاتى به همین مضمون از امام باقر (علیه السلام ) و امام صادق (علیه السلام ) نقل شده است ولى همانگونه که بارها اشاره کرده ایم اینگونه روایات دلیل بر منحصر بودن مفهوم آیه به این مصداق نیست ، بلکه همانگونه که ظاهر اطلاق آیه گواهى مى دهد طهارت در اینجا معنى وسیعى دارد که هر گونه پاکسازى روحانى از آثار شرک و گناه ، و جسمانى از آثار آلودگى به کثافات را شامل مى شود.
جهت  مطالعه بیشتر  به این پست از سایت تبیان مراجعه شود.
http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=18395&AyeID=1343

2-توابین (توبه کنندگان)

گروه دیگری که خداوند دوستشان دارد «توبه کنندگان »هستند زیرا طبق آیه ی شریفه 222/بقره می فرماید:«همانا خداوند آنان را که پیوسته به درگاهش توبه و انابه کنند دوست دارد.إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ »

تعریف توبه
توبه در لغت به معنی رجوع و برگشتن است و در اصطلاح عبارت است از برگشتن به سوی خدا با ترک معصیت و تصمیم عدم ارتکاب معصیت.[قرشی، سید علی اکبر؛ قاموس‌القرآن، ذیل ماده توب ، ج1، انتشارات دارالکتب الاسلامیه تهران، چاپخانه حیدری، سال 1381، چاپ نهم،]

  
علامه طباطبایی (ره)در تعریف توبه می نویسد:

"توبه به معنای رجوع است و آن بازگشت بنده است به سوی خدا، بوسیله ندامت و پشیمانی از روی گرداندن از خدا و بازگشت خدا به انسان است، از این طریق که به وی توفیق توبه عنایت می کند و ما بارها و بارها گفته ایم که هر توبه و بازگشت انسان به خدا، دو توبه و بازگشت الهی را در بردارد، یکی پیش از توبه انسان است که همان توفیق خدای سبحان و دیگر پس از آن که آمرزش و قبول توبه وی است." ( المیزان، ج 4، 239 و 254. )

شرایط توبه  واقعی از دیدگاه امیر المومنین علی علیه السلام
کلام امام على علیه السلام در
امام به کسى که در حضورش از روى غفلت و بى خبرى گفت : استغفرالله  فرمودند:
مادرت به عزایت بنشیند، آیا مى دانى استغفار یعنى چه ؟ استغفار مقام بلند مرتبگان است و آن یک کلمه است اما شش معنى و مرحله دارد:
1-پشیمانى از گذشته
2-تصمیم بر ترک همیشگى گناه در آینده
3-این که حقوقى را که از مردم ضایع کرده اى به آنها بازگردانى به طورى که به هنگام ملاقات پروردگار حقى بر تو نباشد.
4-این که هر واجبى که از تو فوت شده ، حق آن را به جا آورى ، (قضا کنى ).
5-این که گوشتهایى که در اثر حرام بر اندامت روییده ، با اندوه بر گناه آب کنى تا چیزى از آن باقى نماند و گوشت تازه به جاى آن بروید.
6-آن که به همان اندازه که شیرینى معصیت و گناه را چشیدى ، زحمت طاعت را نیز بچشى ، پس از انجام این مراحل مى گویى : از خدا آمرزش ‍  مى خواهم . (نهج البلاغه ، قصار 417)
..........................................................................................
جهت اطلاعات بیشتر رجوع شود به :
1-در آغوش خدا(توبه):ابراهیم خرمی مشگانی
2- چهل حدیث امام خمینی (ره) ص271،حدیث هفدهم
3- سایت احادیث:آیات و احادیث درباره توبه
4-سایت مرکز ملی پاسخگویی به سئوالات دینی :معناى واقعى توبه چیست؟
5-سایت حوزه : توبه در قرآن

برف اگر تند و شلاقی ببارد نمی نشیند.برف وقتی می نشیند که نرم و آرام ببارد.حرف هم مثل برف است، یعنی اگر نرم و آرام باشد بر دلها می نشیند،به همین خاطر خداوند به موسی و هارون فرمود حالا که به سوی فرعون می روید با او نرم سخن بگویید.«فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَینًا» (طه 44)
    ...................................................................

ذغالهای خاموش را در کنار ذغالهای روشن می گذارند تا روشن شوند و این یعنی همنشینی اثر دارد.ما هم خاموش و تاریکیم،بیاییم کنار کسانی بنشینیم که روشنند و نورانیتی دارند.یکی از حسرت های اهل دوزخ همین است که می گویند:کاش با فلانی که تیره و تار بود ننشسته بودیم. «یا وَیلَتِا لَیتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا»(فرقان 28).نازنینی چو تو پاکیزه و پاک نهاد --- بهتر آن است که با مردم بد ننشینی (حافظ)
    ................................................................
در شب تاریک وقتی که هیچ روشنایی نیست،می ایستیم و حرکت نمی کنیم.وقتی مطلبی برایت تاریک و مبهم است بایست و هیچ داوری مکن که خداوند فرمود :« لا تَقفْ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْم» (36 اسرا).چیزی که به آن آگاهی نداری دنبال مکن.

...........................................................................

منبع: برگرفته از کوتاه نوشت های حجت الاسلام و المسلمین محمد رضا رنجبر

قابل توجه علاقه مندان به دوستی با خدا 

دوستان عزیز همانگونه که می دانید در روابط انسانی افراد برای جلب محبت محبوب نسبت به خود، مطابق با سیلقه و خواسته او خود را می آرایند و رفتاری مطابق میل او از خود نشان می دهند حال ببینیم که محبوب حقیقی در قرآن کریم چه صفاتی را برای دوستان خود را بیان  می فرماید، بنابراین مطالبی تحت عنوان فوق ارائه می شود تا سیمای دوستان خدا در آینه ی وحی تبیین گردد.بدان امید که ما نیز با متصف شدن به این صفات توفیق قرار گرفتن در جرگه دوستان حضرت حق را بیابیم. ان شاء الله
                    «هر که دارد هوس دوستی حضرت حق بسم الله»

کسانی که خداوند دوستشان دارد به ترتیبی که در آیات قرآن آمده است،عبارتند از :

1-محسنین (نیکوکاران)

«وَأَنفِقُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَلاَ تُلْقُواْ بِأَیْدِیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَةِ وَأَحْسِنُوَاْ إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ  »و در راه خدا انفاق کنید و خود را با دست‏ خود به هلاکت میفکنید و نیکى کنید که خدا نیکوکاران را دوست مى ‏دارد (195-بقره)
نیکو کاری یکی از صفات دوستان خداست و طبق ان آیه ی شریفه خداوند نیکوکاران را دوست دارد و انسانها را امربه نیکی می فرماید.
مفهوم احسان

«إحسان» از ریشه ی «حُسن» و در لغت به دو معنای انعام بر دیگران و احسان در عمل به این معنی که کسی عمل نیکویی را بیاموزد یا عمل نیکی را انجام دهد ، به کار رفته است . احسان و  کلماتی نظیر حَسَن ، حُسن و احسَن در وصف اموری به کار می روند که به دلیل داشتن گونه ای از زیبایی عقلی، نفسانی و طبیعی انسان را به خود جذب می‏کنند. (1)

جایگاه احسان در فرهنگ اسلامی
در فرهنگ اسلامی، احسان از جایگاه ویژه ای برخوردار است . این واژه و مشتقاتی نظیر آن ، در قرآن فراوان به کار رفته است . در منابع اسلامی نیز، احسان حوزه ی  بسیار گسترده ای از احادیث شیعه و سنی و مباحث تفسیری، فقهی ، اخلاقی ، عرفانی و کلامی را به خود اختصاص داده است .

 احسان به صورت یکی از مفاهیم بنیادین و پر دامنه ی اسلام ، هر چند بیش از همه در گستره ی اخلاق به کار رفته است ، اما قلمروی معنایی آن بسیار گسترده است . در قرآن به عنوان یکی از منابع مهم دین اسلام ، احسان به سه معنای انجام دادن کار نیک ، نیکی کردن به دیگران و انجام دادن نیکو و شایسته ی یک کار در شکل کامل آن ، به کار رفته است . تأمل در آیات قرآن نشان می دهد که احسان ، جامع هر گونه خیر است. (2)

جلوه های احسان
همانگونه که در آیه صدر الاشاره و بسیاری از آیات دیگر از جمله آیه ی شریفه ی 134/آل عمران  بیان شده است  از جلوه های  احسان و نیکوکاری انفاق در راه خداست همچنین در آیه اخیر صفاتی چون کظم غیظ(فرو بردن خشم)و عفو و بخشش دیگران از دیگر نشانه های نیکوکاری ذکر شده است. «الَّذِینَ یُنفِقُونَ فِی السَّرَّاء وَالضَّرَّاء وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِین»
   
 
از آنجا که روش نگارش ما در این وبلاگ کوتاه نویسی است به همین مقدار بسنده می کنیم  بنابراین علاقه مندان برای دریافت اطلاعات بیشتر به دیگر منابع مراجعه فرمایند.
از جمله در«سایت حوزه» واژه احسان را جستجو کنید.

.....................................
1-. المفردات فی غریب القرآن، حسین بن محمد راغب اصفهانی ، ص 236 ، 235

2. مجمع البیان فی تفسیر القرآن، فضل بن حسن طبرسی ، ج 6 ، ص 586

آیات قرآن در گلستان سعدی (3)

یکی از صفات بندگان خاص خدای مهربان  که در سوره ی مبارکه فرقان از آن یاد شده است مثبت اندیشی  آنان و برخورد کریمانه  در زندگی با لغو  و بیهودگی می باشد.
وَالَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا .و کسانى ‏اند که گواهى دروغ نمى ‏دهند و چون بر لغو بگذرند با بزرگوارى مى‏ گذرند (72/فرقان)

سعدی علیه الرحمه با استناد به این آیه ی مبارکه در باب دوم گلستان حکایت 38چنین می گوید:
«یکی بر سر راهی مست خفته بود و زمام اختیار از دست رفته.عابدی بر وی گذر کرد و در آن حالت ِ مستقبح ِ (زشت)او نظر کرد.مست سر برآورد و گفت : واذا مروا باللغو مروا کرما.
...
                                           متاب ای پارسا روی از گنهکار      ببخشــاینـدگــی در وی نظــر کن
                                            اگر من ناجوانمــردم به کـردار       تو بر من چون جوانمردان گذر کن