آیات قرآن در گلستان سعدی (3)

یکی از صفات بندگان خاص خدای مهربان  که در سوره ی مبارکه فرقان از آن یاد شده است مثبت اندیشی  آنان و برخورد کریمانه  در زندگی با لغو  و بیهودگی می باشد.
وَالَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا .و کسانى ‏اند که گواهى دروغ نمى ‏دهند و چون بر لغو بگذرند با بزرگوارى مى‏ گذرند (72/فرقان)

سعدی علیه الرحمه با استناد به این آیه ی مبارکه در باب دوم گلستان حکایت 38چنین می گوید:
«یکی بر سر راهی مست خفته بود و زمام اختیار از دست رفته.عابدی بر وی گذر کرد و در آن حالت ِ مستقبح ِ (زشت)او نظر کرد.مست سر برآورد و گفت : واذا مروا باللغو مروا کرما.
...
                                           متاب ای پارسا روی از گنهکار      ببخشــاینـدگــی در وی نظــر کن
                                            اگر من ناجوانمــردم به کـردار       تو بر من چون جوانمردان گذر کن