1-ثواب قرائت قرآن

امام حسین (ع)فرمود:« کسی که یک آیه از قرآن در نماز خود ایستاده بخواند، برای هر حرفی صد پاداش نیکو برای آن شخص نوشته می شود . اگر در غیر نماز بخواند خداوند به هر حرفی ده  حسنه به او عطا می کند . پس اگر قرآن را بشنود به هر حرفی یک پاداش نیکو به او عطا می کند . و اگر کسی تمام قرآن را در شب بخواند فرشتگان بر او درود می فرستند تا صبح شود و اگر در روز تمام قرآن را بخواند فرشتگان بر او درود می فرستند تا شب.و دعای او برآورده است و به اندازه ی آنچه بین زمین و آسمان است به او پاداش داده می شود».

2-اقسام معارف قرآن 

امام حسین (ع) فرمود: کتاب خدا بر چهار چیز استوار است: عبارات، اشاره ها،لطایف و حقایق. اما عبارات آن برای توده ی مردم است. و اشاره ها از آن خواص و بندگان ویژه است و لطایف برای اولیاء است و حقایق آن برای پیامبران است.

................................................

فرهنگ سخنان امام حسین (ع)صفحه 305

خجسته و مبارک باد سالروز بعثت سیدالمرسلین و خاتم النبیین و آغاز نزول تدریجی وحی که با « اقراء باسم ربک الذی خلق » و با « انا اعطیناک الکوثر» بیمه و با « الیوم اکملت لکم دینکم » جاودانه شد.

هر چه کنی به خود کنی

سعدی علیه الرحمه در باب اول کتاب گلستان،حکایت 35 به تاثیر عمل آدمی در سرنوشت او می پردازد و در پایان حکایت با توجه به آیه ی شریفه ی 46 از سوره مبارکه فصلت که می فرماید:« هر که کار شایسته کند به سود خود اوست و هر که بدى کند به زیان خود اوست و پروردگار تو به بندگان [خود] ستمکار نیست .» چنین نتیجه می گیرد که انسان در زندگی خود هر عملی انجام دهد  عکس العمل آن را نیز خواهد دید و اما حکایت:

با طایفه ی بزرگان به کشتی در نشسته بودم .زورقی در پی ما غرق شد .دو برابر به گردابی در افتادند.یکی از بزرگان ملاح را گفت :بگیر این هر دو را تا صد دینارت بخشم.ملاح در آب افتاد تا یکی برهانید دیگری مرده بود.گفتم:بقیت عمرش نمانده بوداز این سبب در گرفتن او تاخیر کرد و در آن دیگر تعجیل.ملاح بخندید و گفت:آنچه تو گفتی یقین است.دیگر آنکه میل خاطرمن به رهانیدن این یکی بیشتر بود که وقتی در راه مانده بودم و مرا بر شتری نشاند و از دست آن یکی تازیانه خورده بودم در طفولیت.گفتم :صدق الله:مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاء فَعَلَیْهَا

                              

تا توانی درون کس مخراش      کاندر این راه خارها باشد
 کار درویش مســتمند بر آر      که تــو را نیـز کـارها باشد

خداوند تبارک و تعالی در آیاتی از قرآن کریم از افرادی بیزاری می جوید و می فرماید که چنین کسانی را دوست ندارد.

 
این افراد به ترتیبی که در آیات  نورانی قرآن از آنان یاد شده عبارتند از :
1- معتدین (تجاوزکاران) «190/بقره»
2- کفار اثیم (ناسپاس گناهکار) «276/بقره»
3-کافرین «32/آل عمران»
4-ظالمین « 57/آل عمران»
5-مختال فخور  (متکبر فخرفروش) «36/نساء»
6-خوانا اثیما (خیانتگر گناه پیشه) « 107/ نساء»
7-مفسدین  «64/ مائده»
8-مسرفین « 141/انعام»
9-خائنین « 58/انفال»
10-متکبرین  « 23/ نحل»
11-خوان کفور (خیانتکار ناسپاس) « 38/ حج»
12-فرحین (شادی کنندگان) « 76/قصص»

از خداوند تبارک و تعالی عاجزانه خواهانیم به ما توفیق دهد تا از این صفات مذموم دوری کنیم و جزء این افراد نباشیم.

به یاری حق   در پست های بعدی در خصوص هر گروه توضیح داده خواهد شد.

گروه چهارم  از کسانی که خدا دوستشان دارد متقین یا پرواپیشگان می باشند.

َبلَى مَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ وَاتَّقَى فَإِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ (76/آل عمران) «آرى هر که به پیمان خود وفا کند و پرهیزگارى نماید  بى‏ تردید خداوند پرهیزگاران را دوست دارد .»
راغب می گوید: تقوا از ماده «وقایه» به معنی حفظ کردن چیزی در برابر آفات است. تقوا به معنی محفوظ داشتن روح و نفس است از آن چه بیم می رود و به آن زیان رساند؛ سپس به خوف و ترس نیز تقوا گفته شده است و در لسان شرع آن را به خویشتن داری در برابر گناه و محرّمات اطلاق می کنند و کمال آن به ترک بعضی از مباحات مشکوک است.(1)

حضرت  امام علی (ع)می فرماید: «بدانید ای بندگان خدا که تقوا قلعه ای محکم و شکست ناپذیر است، اما فجور و گناه حصاری است سست و بی دفاع که اهلش را از آفات نجات نمی دهد و کسی که به آن پناهنده شود،‌ در امان نیست. بدانید انسان تنها به وسیلة تقوا از گزند گناه مصون می‌ماند».(2)


استاد مطهری می گوید: «تقوا نگهبان انسان است و انسان نگهبان تقوا و این دور محال نیست، بلکه دور جایز است. این نگهبانی متقابل از نوع نگهبانی انسان و جامه است که انسان نگهبان جامه از دزدیدن و پاره شدن است و جامه نگهبان انسان از سرما و گرما است».(3)
جهت مطالعه بیشتر به شرح خطبه همام نهج البلاغه وچهل حدیث امام خمینی (ره) صفحات 206 - 209  مراجعه فرمایید.

همچنین گروه هایی چون صابرین در آیه 146/آل عمران و متوکلین درآیه 159/همان و مقسطین (عدالت پیشگان )در آیه 42/مائده و قتال کنندگان در راه خدا در آیه ی4/صف به عنوان  دوستان خدا در قرآن کریم از آنان یاد شده و مورد ستایش قرار گرفته اند.

ان شاء الله  در پست های بعدی در خصوص هر گروه توضیح داده خواهد شد.

......................................
1-راغب اصفهانی، مفردات، ص 530.
2- نهج البلاغه ،  دشتی ،خطبه 157
3- استاد مطهری، سیری در نهج البلاغه، ص 209.