کشف یک اشتباه در قرآن!

هر ساله، با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان جامعه اسلامی ما توجه ویژه ای به قرآن مبذول می دارد. «لکل شیء ربیع و ربیع القرآن شهر رمضان»[1] از تلاوت آیات وحی تا شرکت در جلسات ختم قرآن. رسانه های عمومی هم تلاش می کنند با پخش برنامه های قرآنی در این اقبال فراگیر سهیم شده و با پخش جلسات  و محافل قرآنی شور و نشاط بیشتری را در بین مردم ایجاد نمایند. تمام این برنامه های مذکور خوب و مفید است و امید است که تلاش همه کسانی که به هر نحوی در مسیر قرآن گام بر می دارند، و در خدمت کتاب آسمانی هستند، در درگاه حضرت احدیت مأجور و سبب تقرب باشد.

ز سرّ غیب کس آگاه نیست قصه مخوان

کدام محرم دل ره درین حرم دارد

با این حال همواره جای تامل در کارها وجود دارد و چه بسا ما بتوانیم با آسیب شناسی صحیح از اوقاتی که در محضر قرآن به سر می بریم استفاده بیشتری بنماییم. چه ماه رمضان هایی که گذشت و ما در عین اینکه قرآن خواندیم و احیانا موفق به چند بار ختم کردن کتاب الهی هم شدیم، اما بهره لازم را نبردیم؛ دلمان به نور قرآن روشن نشد و از هدایتش طرفی نبستیم. شیاطین دوباره پس از ماه رمضان به سراغ ما آمدند و غفلت ها و کدورت های باطنی ادامه یافت. چرا؟ آیا تا کنون از خود پرسیدیم که واقعا چرا چنین می شود؟

مشکل اساسی ما اینست که قرآن می خوانیم اما آداب تلاوت را رعایت نمی کنیم. مقصودم آداب تجوید و صوت و لحن نیست که آن نیز در جای خود ارزشمند است، بلکه منظورم آدابی است که رعایت آنها باعث نتیجه بخش شدن تلاوت قرآن می شود. مسلما در این یادداشت کوتاه مجالی برای مطرح ساختن بحث به صورت تفصیلی نیست و لذا به ذکر دو ادب اکتفا می نماییم. یکی بحث تدبّر در قرآن است و دیگری بحث طهارت.

ادامه مطلب...

صراط مستقیم: 

وَ اَنَّ هَذَا صِرَاطی مُستَقیماً فَاتَّبِعُوهُ وَلا تَتَِبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُم عَن سَبیلِهِ:

این راه مستقیم من است، از آن پیروی کنید و از راه های پراکنده (و انحرافی) پیروی نکنید که شما را از طریق حق، دور می سازد.

انعام/153

آیت الله جوادی آملی می فرمایند: «صراط مستقیم» راهی است که خدای سبحان برای هدایت انسان معین کرده و آغاز این راه در درون فطرت الهی همه انسان هاست و پایان آن لقای خداوند است.

کلمه «صراط» در همه آیات قرآنی به صورت مفرد آمده و تثنیه و جمع ندارد که این خود، قرینه ای بر یگانگی و وحدت صراط مستقیم است.

قرآن در قرآن/ص200

بزرگداشت شعائر الهی: 

ذَالِکَ وَ مَن یُعَظِّم شَعَائِرَ اللهِ فَاِنَّهَا مِن تَقوَی القُلُوبِ:

این است، وهر کس شعائر خدا را بزرگ دارد، پس این تقوای دل هاست.

حج/32

قرآن کریم، با صراحت دو مورد از مراسم و برنامه های حج را جزء شعائر الهی شمرده است. یکی صف و مروهئو دیگر شتران قربانب (بقره/158 و حج/36) . ولی شعائر الهی در این دو خلاصه نمی شود و تمام عبادت های دسته جمعی از شعائر خداوند است، مانند نماز جمعه و جماعت و همه مراسم حج.

تفسیر نور/ج8/ص4