رنگ الهی: 

صِبغَةَ اللهِ وَ مَن اَحسَنُ مِنَ اللهِ صِبغَةً وَ نَحنُ لَهُ عَابِدُونَ:

رنگ الهی، و چه رنگی از رنگ الهی خوش تر است؟ و ما پرستندگان اوییم.

بقره/138

ما می توانیم تمام کارهای خود را رنگ الهی دهیم، چنان که قرآن می فرماید:« صِبغَةَ اللهِ وَ مَن اَحسَنُ مِنَ اللهِ صِبغَةً» (بقره/138) ؛ مثلاً هرگاه صورت خود را می شوییم، قصد وضو نماییم. هرگاه می نشینیم مثل پیامبر صلّی الله علیه و آله رو به قبله بنشینیم. به جای مدرک و مقام، برای رضای خداوند درس بخوانیم. لباسی که برای همسر می خریم به مناسبت اعیاد مذهبی همچون عید سعید غدیر یا تولد حضرت زهرا سلام الله علیها باشد، هدیه ای که برای فرزند خود می خریم به مناسبت کسب یک کمال معنوی باشد.

تفسیر نور/ج9/ص43

امام حسین علیه السلام در قرآن: 

وَ وَصَّینَا الاِنسَانَ بِوَالِدَیهِ حُسناً حَمَلَتهُ اُمُّهُ کُرهاً وَ وَضَعَتهُ کُرهاً وَ حَملُهُ وَ فِصَالُهُ ثَلاثُونَ شَهراً:

و ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند، مادرش او را با ناراحتی حمل کرد و با ناراحتی به دنیا آورد و دوران حمل و از شیر بازگرفتنش سی ماه بود ...

احقاف/15

امام صادق علیه السلام فرمود: چون حضرت فاطمه سلام الله علیها امام حسین علیه السلام را حامله شد، جبرئیل به سوی رسول خدا صلّی الله علیه و آله آمده، عرض کرد: فاطمه سلام الله علیها پسری به دنیا خواهد آورد که پس از تو امّتت او را می کشند. پس چون فاطمه سلام الله علیها حسین علیه السلام را حامله شد، از حامله شدنش خوشحال نشد و وقتی او را به دنیا آورد، از به دنیا آوردنش خوشحال نشد. سپس حضرت صادق علیه السلام فرمود: مادری در دنیا دیده نشده که پسری به دنیا آورد و از آن خوشحال نشد؛ زیرا دانست که او کشته خواهد شد و فرمود که آیه 15 احقاف درباره او نازل شد!

اصول کافی/ج2

فوائد شب و روز: 

اَللهُ الَّذی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیلَ لِتَسکُنُوا فیهِ وَالنَّهَارَ مُبصِراً:

خداست که شب را برای شما پدید آورد، تا در آن آران گیرید و روز را (برای تحصیل معاش) روشن ساخت.

غافر/61

آن خدای یگانه کسی است که به خاطر شما شب را تاریک کرد، تا در آن از خستگی روز که در اثر کار و کوشش و تلاش (برای) روزی عارضتان شده، آرامش یابید و روز را هم به خاطر شما روشن قرار داد، تا از فضل خدا و از پروردگارتان طلب کنید و روزیتان را به دست آورید؛ و این دو از ارکان تدبیر زندگی انسان هاست.

تفسیر المیزان/ج17/ص522

انفاق در نهان و آشکار 

وَانفَقُوا مِمَّا رَزَقناهُم سِرّاً وَ عَلانِیَةً یَرجُونَ تِجارَةً لَن تَبُورَ

و از آنچه روزی داده ایم در نهان و آشکار انفاق کرده اند، (آنها) به تجارتی امید بسته اند که هرگز زوال نمی پذیرد.

فاطر/29

«انفاق از رزق در سر و علانیه» به معنای این است که از مال خود به فقراء می دهند و چون در انفاق های مستحبّی می ترسند جنبه خودنمایی به خود بگیرد و خلوص آن از بین برود، لذا آن را پنهانی انجام می دهند و در انفاق های واجب، برای اینکه اطاعت خدا در بین مردم شایع شود و دیگران هم تشویق شوند، علنی می دهند.

                                                                                                                                      تفسیر المیزان/ج17/ص60