بالا رفتن سخن نیک: 

اِلَیهِ یَصعَدُ الکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالعَمَلُ الصَّالِحُ یَرفَعُهُ:

سخنان پاکیزه به سوی او (خدا) بالا می رود و عمل صالح، آن را در بالا رفتن مدد می دهد.

فاطر/10

صعود کردن «کلم طیّب» به سوی خدای تعالی، عبارت است از تقرّب آن به سوی خدا چون چیزی که به درگاه خدا تقرّب یابد، اعتلا یافته است، برای این که خدا علیّ اعلی و رفیع الدّرجات است و چون اعتقاد، قائم به معتقدش می باشد، در نتیجه اعتقاد به خدا، تقرّب معتقد نیز هست.

تفسیر المیزان/ج17/ص29

پیام بهار از نگاه قرآن: 

وَاللهُ الَّذی اَرسَلَ الرِّیَاحَ فَتُثیرُ اِلَی? بَلَدٍ مَّیِّتٍ فَاَحیَینَا بِهِ الاَرضَ بَعدَ مَوتِهَا کَذَالِکَ النُّشُورُ:

و خداست که بادها را روانه کرد که ابری را بر می انگیزد، و (ما) آن را به سوی سرزمین مرده راندیم، و آن زمین را پس از مرگش بدان زنده کردیم. برخاستن (از قبرها) نیز چنین است.

فاطر/9

چنان که با اراده خداوند ، حرکت ابر و باد و ریزش باران، زمین مرده را زنده کرده و گیاهان سر از خاک بر می آورند، با اراده ای دیگر و وقوع زلزله ای عظیم، مردگان از خاک برمی خیزند و زنده می شوند .

تفسیر نور/ج9/ص4799

حکومت صالحان در قرآن: 

اَلَّذینَ اِن مَکَّنَّاهُم فِی الاَرضِ اَقَامُوالصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکَاةَ وَ اَمَرُوا بِالمَعرُوفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنکَرِ وَللهِ عَاقِبَةُ الاُمُورِ:

همان کسانی که هرگاه در زمین به آن ها قدرت بخشیدیم، نماز را برپا می دارند و زکات می دهند و امر یه معروف و نهی از منکر می کنند و پایان همه ی کارها از آن خداست.

حج/41

اگر قدرت و امکانات، در دست افراد صالح باشد، بهره برداری صحیح می کنند، و اگر در اختیار نااهلان قرار گیرد سوء استفاده می کنند. بنابراین دنیا و قدرت، برای گروهی نعمت و برای گروهی وسیله بدبختی است و قرآن از هر دو نمونه یاد کرده است : اگر مؤمنان به قدرت برسند، به سراغ نماز و زکات و امر به معروف می روند (حج/41). ولی انسان های منحرف و نااهل، اگر قدرتمند شوند کارشان طغیان است (علق/6).

تفسیر نور/ج8/ص50 و 51

شب و روز از نگاه اهل بصیرت 

یُقَلِّبُ اللهُ اللَّیلَ وَالنَّهَارَ اِنَّ فی ذَالِکَ لَعِبرَةً لِاُلِی الاَبصَارِ: 

خداوند، شب و روز را جابه جا می کند. همانا در این امر برای اهل بصیرت، عبرتی قطعی است.

نور/44

تغییرات و آمد و رفت شب و روز، تصادفی نیست، بلکه براساس نظامی دقیق استوار است (یُقَلِّبُ اللهُ اللَّیلَ وَالنَّهار)

پدیده های هستی عبرت انگیز است، درباره آن تفکر کنید (لَعِبرَةً لِاُولی الاَبصَار)

کسی که اهل بصیرت باشد، می تواند از همه زمان ها و مکان ها درس بگیرد (اَللَّیلُ وَالنَّهَار ... لِأُولِی الاَبصَار)

تفسیر نور/ج8/ص198

 همگان تسبیح گوی دلدار 

سَبَّحَ لِلّهِ ما فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الاَرضِ وَ هُوَ العَزیزُ الحَکیمُ

آن چه در آسمان ها و آنچه در زمین است، برای خدا تسبیح می کنند و اوست عزیز حکیم.

حشر/1

بعضی گفته اند مراد از تسبیح موجودات، تسبیح تکوینی است، نه تشریعی، یعنی همه موجودات به زبان حال، نه زبان قال، خدا را تسبیح و تنزیه می کنند...

اما به نظر می رسد مراد قرآن از تسبیح موجودات، تسبیح با زبان باشد، زیرا : اگر آفرینش حکیمانه موجودات نشانه تسبیح باشد، ما این نشانه را می فهمیم، در حالی که خداوند در آیه ای دیگر (اسراء/44) می فرماید: «شما تسبیح موجودات را نمی فهمید»

تفسیر نور/ج11/ص533