گروه چهارم  از کسانی که خدا دوستشان دارد متقین یا پرواپیشگان می باشند.

َبلَى مَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ وَاتَّقَى فَإِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ (76/آل عمران) «آرى هر که به پیمان خود وفا کند و پرهیزگارى نماید  بى‏ تردید خداوند پرهیزگاران را دوست دارد .»
راغب می گوید: تقوا از ماده «وقایه» به معنی حفظ کردن چیزی در برابر آفات است. تقوا به معنی محفوظ داشتن روح و نفس است از آن چه بیم می رود و به آن زیان رساند؛ سپس به خوف و ترس نیز تقوا گفته شده است و در لسان شرع آن را به خویشتن داری در برابر گناه و محرّمات اطلاق می کنند و کمال آن به ترک بعضی از مباحات مشکوک است.(1)

حضرت  امام علی (ع)می فرماید: «بدانید ای بندگان خدا که تقوا قلعه ای محکم و شکست ناپذیر است، اما فجور و گناه حصاری است سست و بی دفاع که اهلش را از آفات نجات نمی دهد و کسی که به آن پناهنده شود،‌ در امان نیست. بدانید انسان تنها به وسیلة تقوا از گزند گناه مصون می‌ماند».(2)


استاد مطهری می گوید: «تقوا نگهبان انسان است و انسان نگهبان تقوا و این دور محال نیست، بلکه دور جایز است. این نگهبانی متقابل از نوع نگهبانی انسان و جامه است که انسان نگهبان جامه از دزدیدن و پاره شدن است و جامه نگهبان انسان از سرما و گرما است».(3)
جهت مطالعه بیشتر به شرح خطبه همام نهج البلاغه وچهل حدیث امام خمینی (ره) صفحات 206 - 209  مراجعه فرمایید.

همچنین گروه هایی چون صابرین در آیه 146/آل عمران و متوکلین درآیه 159/همان و مقسطین (عدالت پیشگان )در آیه 42/مائده و قتال کنندگان در راه خدا در آیه ی4/صف به عنوان  دوستان خدا در قرآن کریم از آنان یاد شده و مورد ستایش قرار گرفته اند.

ان شاء الله  در پست های بعدی در خصوص هر گروه توضیح داده خواهد شد.

......................................
1-راغب اصفهانی، مفردات، ص 530.
2- نهج البلاغه ،  دشتی ،خطبه 157
3- استاد مطهری، سیری در نهج البلاغه، ص 209.