برف اگر تند و شلاقی ببارد نمی نشیند.برف وقتی می نشیند که نرم و آرام ببارد.حرف هم مثل برف است، یعنی اگر نرم و آرام باشد بر دلها می نشیند،به همین خاطر خداوند به موسی و هارون فرمود حالا که به سوی فرعون می روید با او نرم سخن بگویید.«فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَینًا» (طه 44)
    ...................................................................

ذغالهای خاموش را در کنار ذغالهای روشن می گذارند تا روشن شوند و این یعنی همنشینی اثر دارد.ما هم خاموش و تاریکیم،بیاییم کنار کسانی بنشینیم که روشنند و نورانیتی دارند.یکی از حسرت های اهل دوزخ همین است که می گویند:کاش با فلانی که تیره و تار بود ننشسته بودیم. «یا وَیلَتِا لَیتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا»(فرقان 28).نازنینی چو تو پاکیزه و پاک نهاد --- بهتر آن است که با مردم بد ننشینی (حافظ)
    ................................................................
در شب تاریک وقتی که هیچ روشنایی نیست،می ایستیم و حرکت نمی کنیم.وقتی مطلبی برایت تاریک و مبهم است بایست و هیچ داوری مکن که خداوند فرمود :« لا تَقفْ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْم» (36 اسرا).چیزی که به آن آگاهی نداری دنبال مکن.

...........................................................................

منبع: برگرفته از کوتاه نوشت های حجت الاسلام و المسلمین محمد رضا رنجبر