آزمایش الهی
اَحَسِبَ النَّاسُ اَن یُترکَوا اَن یَقُولُوا ءَامَنَّا وَهُم لا یُفتَنُونَ:
آیا مردم پنداشتند همین که گفتند ایمان آوردیم به حال خود رها می شوند و مورد آزمایش قرار نمی گیرند؟
عنکبوت/2
معنای آیه 2 سوره عنکبوت این است که : آیا مردم گمان کرده اند که به صرف این که بگویند ایمان آوردیم، معترضشان نمی شوند و با بلاها و مصیبت ها آزمایش نمی گردند، آزمایشی که با آن آنچه در نهان دارند از صدق و کذب آشکار شود؟
تفسیر المیزان/ج16/ص147
اندیشه در غذا
فَلیَنظُرِ الانسانُ اِلی طَعامِهِ:
پس انسان باید به غذای خویش بنگرد (واندیشه کند)
عبس/24
آیت ا... العظمی مکارم شیرازی می گوید:
روشن است که منظور از نگاه کردن به غذا در آیه 24 عبس، تماشای ظاهری نیست، بلکه به معنای دقّت و اندیشه در ساختمان این مواد غذایی و اجزای حیات بخش آن و تأثیرات شگرفی که در وجود انسان دارد و سپس اندیشه در خالق آنهاست.
قرآن حکیم و شرح آیات منتخب/ص585
عنایت ویژه خدا به پیامبر اسلام حضرت محمد صلّی الله علیه و آله:
وَاصبِر لِحُکمِ رَبِّکَ فَاِنَّکَ بِأَعیُنِنَا وَ سَبِّح بِحَمدِ رَبِّکَ حینَ تَقُومُ:
برای (انجام) فرمان پروردگارت پایداری کن، که تو بر دیده ما جای داری و هنگامی که بر می خیزی، با ستایش پروردگارت او را به پاکی یاد کن.
طور/48
با این که همه اعمال و افکار انسان ها زیر نظر خداست، اما خداوند به اولیای خود توجّه مخصوصی دارد؛ مثلاً به نوح علیه السلام می فرماید: ساخت کشتی تو زیر نظر ماست (وَاصنَعِ الفُلکَ بِأَعیُنِنَا) «هود/37»
و به پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم می فرماید: تمام وجودت زیر نظر ماست (فَاِنَّکَ بِأَعیُنِنَا) «طور/48»
تفسیر نور/ج11/ص298
انفاق در نهان و آشکار
وَانفَقُوا مِمَّا رَزَقناهُم سِرّاً وَ عَلانِیَةً یَرجُونَ تِجارَةً لَن تَبُورَ
و از آنچه روزی داده ایم در نهان و آشکار انفاق کرده اند، (آنها) به تجارتی امید بسته اند که هرگز زوال نمی پذیرد.
فاطر/29
«انفاق از رزق در سر و علانیه» به معنای این است که از مال خود به فقراء می دهند و چون در انفاق های مستحبّی می ترسند جنبه خودنمایی به خود بگیرد و خلوص آن از بین برود، لذا آن را پنهانی انجام می دهند و در انفاق های واجب، برای اینکه اطاعت خدا در بین مردم شایع شود و دیگران هم تشویق شوند، علنی می دهند.
تفسیر المیزان/ج17/ص60
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنتَ فَظّاً غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِی الأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلِینَ (159ـ آل عمران)
به سبب رحمت خداست که تو با آنها این چنین خوشخوی و مهربان هستی. اگر تند خو و سخت دل می بودی از گرد تو پراکنده می شدند. پس بر آنها ببخشای و برایشان آمرزش بخواه و در کارها با ایشان مشورت کن و چون قصد کاری کنی بر خدای توکل کن، که خدا توکل کنندگان را دوست دارد.
1. مهربانی و نرمش با مردم.
2. پرهیز از خشونت.
3. عفو و بخشش خطاکاران.
4. طلب مغفرت برای خطا کاران.
5. مشاوره وهم فکری با مؤمنان.
6. قاطعیت در انجام تصمیمات و توکل بر خدا.