وقتی حضرت ابراهیم عموی بت پرست خود را امر به معروف و نهی از منکر کرد که :

لِـمَ تَـعْبُـدُ مَا لَـا یَسْـمَـعُ وَلَـا یُـبْـصِـرُ وَلـا یُـغْنـِی عَنـکَ شَـیْئـًا (1)
چرا چیزى را مى‏ پرستى که نمى ‏شنود و نمى ‏بیند و از تو نیازى را برطرف نمى ‏سازد؟
در مقابل سخنان منطقی حضرت ابراهیم (ع) آذر سخت برآشفت و گفت :
أَرَاغِـبٌ أَنـتَ عَنْ آلِهـَتِـی یَا إِبْراهِـیـمُ لَئـِن لَّـمْ تَـنـتَـهِ لَأَرْجُـمَنَّـکَ وَاهْـجـُرْنِی مَـلِیـًّا (2)
اى ابراهیم! آیا تو از خدایان من بیزارى؟ اگر دست بر ندارى تو را سنگسار خواهم کرد، و مدت زیادى از من دور شو.
حضرت ابراهیم در برابر خشونت شدید او نه تنها مقابله به مثل نکرد، بلکه با تسلط کامل بر خود و با نهایت ادب و احترام گفت:
سَلَامٌ عَـلَیْکَ سَـأَسْتَـغْـفـِرُ لَـکَ رَبِّی إِنّـَهُ کَانَ بِی حَفِیـًّا (3)
سلام بر تو، به زودى من از خدایم براى تو آمرزش مى‏ طلبم، که او با من بسیار مهربان است.
وَأَعْـتَـزِلُکُـمْ وَمَـا تَدْعُـونَ مِن دُونِ اللَّهِ (4)
و از شما و از آن چیزها که به جاى خدا مى ‏خوانید کناره مى‏ گیرم(خواسته شما را انجام میدهم )

-------------------------------------------------------

[1] . سوره مریم، آیه42.
[2] . سوره مریم، آیه 46.
[3] . سوره مریم، آیه 47.
[4] . سوره مریم،48 آیه.